Mimo że liczne korzyści płynące z malowania proszkowego dopiero niedawno stały się powszechnie znane, w rzeczywistości technika ta jest znacznie starsza, niż nam się wydaje. Kiedy powstała i jak zmieniała się na przestrzeni lat? Jak wyglądały początki lakierowania proszkowego?Farby proszkowe pojawiły się po raz pierwszy pod koniec lat 40. ubiegłego wieku – ich historia liczy więc już sobie niebagatelne osiemdziesiąt lat. W początkach swojego powstania malowanie proszkowe polegało na stosowaniu natrysku płomieniowego, nie miało więc sensu wykorzystywanie go na większą skalę. Co więcej, ze względu na charakter wykorzystywanej techniki możliwe było malowanie wyłącznie obiektów metalowych.
Farby proszkowe stały się łatwiejsze, bardziej wydajne i – przede wszystkim – bezpieczniejsze w użytkowaniu po koniec lat 50., kiedy dzięki odkryciu Erwina Gemmera zaczęto stosować technologię powlekania fluidyzacyjnego do nanoszenia żywicy termoplastycznej na metalowe powierzchnie. Polegała ona na stworzeniu dynamicznej zawiesiny (tzw. złoża fluidalnego) ze sproszkowanego tworzywa. Do pojemnika, w którym znajdowała się zawiesina, wprowadzano następnie wybrany przedmiot nagrzany powyżej temperatury topnienia tworzywa. Drobne cząsteczki tego ostatniego przywierały do gorącej powierzchni i w ten sposób powstawała powłoka związana adhezyjnie. Następnie wystarczyło wyjąć polakierowany przedmiot i nagrzać go ponownie, by powłoka się ujednoliciła. W połowie lat 60. Pieter de Lange zrewolucjonizował lakierowanie proszkowe, wprowadzając miksowanie składników w wysokiej temperaturze i stosowanie powietrza zamiast rozpuszczalnika w procesie fluidyzacji. Obecnie malowanie proszkowe przebiega poprzez nakładanie naelektryzowanych cząstek farby na powierzchnię przewodzącą. Siły elektrostatyczne sprawiają, że naniesiony proszek przylega do malowanego przedmiotu i pozostaje na nim. Jest to możliwe dzięki zastosowaniu natrysku elektrostatycznego lub elektrokinetycznego. Przedmiot następnie zostaje nagrzany do temperatury pomiędzy 140 a 200 stopniami Celsjusza, co skutkuje stopieniem i polimeryzacją sproszkowanej warstwy farby. W ten sposób staje się ona niewrażliwa na działanie skrajnych temperatur i środków chemicznych oraz rdzewienie, wykazuje również podwyższoną odporność na uszkodzenia mechaniczne.
0 Comments
Your comment will be posted after it is approved.
Leave a Reply. |
|